Wat ik in de praktijk vaker meemaak is dat mensen ergens tegenaan lopen. Vaak is er een onzichtbare muur die hen scheidt van waar ze nu staan en daar waar ze graag heen zouden willen.
Als ik met ze praat, komt er meestal naar voren dat ze met name last hebben van faalangst. Het moet allemaal de eerste keer honderd procent goed zijn want anders houden ze het liever bij een idee dan er daadwerkelijk werk van te maken.
Wat me met name opvalt is dat we kanjers zijn in het dooddenken van onze meest prachtige ideeën en daarmee doen we onszelf en de wereld om ons heen te kort. Immers het unieke talent dat iedereen bezit, komt zo niet tot zijn of haar recht en dat is eeuwig zonde.
Natuurlijk hebben we allemaal onze ervaringen waarvan sommige dusdanig negatief zijn dat we niet als het ware verlamd raken bij de gedachte om daar nog eens in de buurt te komen. We spelen dan liever op safe en beseffen niet dat we daarmee alleen maar de bestaande situatie in stand houden. Er verandert niets helaas.
Je zult maar een faillissement hebben meegemaakt met een vervelende nasleep dan bedenk je je waarschijnlijk wel drie keer voordat je het ook maar in je hoofd haalt om het nog eens te proberen om een zaak te starten zodat je je talent kunt gebruiken. En zo zul je waarschijnlijk ook niet snel een nieuwe relatie starten na een vechtscheiding met alle gevolgen van dien.
Wat ik wil zeggen is dat we voorzichtiger worden en dat is nou net wat dan logisch lijkt maar het niet is. Tuurlijk hebben we tijd nodig om te ‘rouwen’ om dat wat er niet meer is maar het leven gaat door en jouw talent is nodig hier en nu op deze wereld.
Als ik terugkijk, kan ik zien wat mijn faillissement en echtscheiding met me gedaan hebben. Ze hebben me jarenlang in een wurggreep gehouden. Vanzelfsprekend waren het mijn eigen gedachten die ik toegelaten heb waardoor ik niets meer durfde, los van de schaamte die ik ervaren heb omdat ik in mijn ogen gefaald had. Hier moest ik eerst mee afrekenen.
Ik zag mezelf als een loser en stapje voor stapje ben ik begonnen om het zelfbeeld dat ik had te veranderen in een beeld dat ik wel graag zag. Omdat mijn zelfbeeld veranderde, veranderde ook de wereld om me heen.
Het was voor mij niet meer een wereld die mij afwijst zoals ik dat met mezelf deed. Nee, wat ik toen zag, was een wereld waarin ik steeds duidelijker te zien kreeg wat mij te doen stond en waar ik een taak in heb die niemand anders kan vervullen omdat iedereen uniek is.
Ik moest mezelf opnieuw uitvinden, mezelf opnieuw laten zien en niet meer vanuit schaamte maar vanuit kracht. Hervonden kracht in mezelf waarmee ik van waarde wil en kan zijn voor een ander. Wil jij ook waarde toevoegen aan jouw leven? Dan help ik je graag daarbij. Een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek is zo gemaakt. Vul hier het contactformulier in.
