Wat doet schuld met ons? Als ik voor mezelf spreek dan kan ik zeggen, het is een hel waarin je jezelf kunt gijzelen en dan bedoel ik letterlijk en figuurlijk want zowel schuld hebben aan iets of schulden hebben lijden tot een vervelend leven waarin je niet tot ontplooiing kan komen omdat je constant leeft met een zekere angst.
Angst dat je alles en iedereen kwijtraakt. Het verlamt je en het zorgt ervoor dat je behoorlijk wat levenslust verliest en niet toekomt aan dat wat je graag zou willen. Onze ouders zijn opgevoed met de erfzonde, het idee dat wij schuld zijn aan het feit dat we niet meer in het paradijs leven omdat Adam en Eva van de appel gegeten hebben.
Hele schuldbekentenissen moesten er in de kerk afgelegd worden in de vorm van de schuldbelijdenis en de biechtstoel. Wat denk je dat zoiets met mensen doet? Als je werkelijk gelooft dat je ergens schuld aan hebt, hoe denk je dan dat je je voelt? En is het toeval dat er zoveel mensen letterlijk in de schulden zitten en er niet uit kunnen komen?
Ik geloof niet in toeval, het valt je toe of niet maar toeval bestaat in mijn ogen niet. Het is een signaal om in actie te komen en ons te verlossen van ons schuldgevoel, alleen zo kunnen we tot een hemel op aarde komen. Door schuld voel je je minder en ook al klopt dit gevoel niet, als je het hebt, ben je er nog niet vanaf. En zo zie ik het ook vaak in de schuldhulpverlening terug.
Schulden worden aangepakt maar helaas niet het gedrag (gevoel) dat tot schuld lijdt. Zo worden mensen niet verantwoordelijk gemaakt voor hun gedrag en blijft zich dit herhalen. Dit leidt niet tot zelfsturing en het vervelende gevoel blijft. Is hier iets aan te doen? Jazeker maar dan moet je het eerst geloven om het te kunnen gaan zien/voelen.
