Intimiteit


Toen

Vroeger toen het huwelijk een pragmatisch instituut was, was de liefde optioneel. Respect was essentieel. Mannen en vrouwen zochten elders naar emotionele banden, voornamelijk in relaties met personen van hetzelfde geslacht. Mannen kregen een band met elkaar door werk en ontspanning, vrouwen door de opvoeding van de kinderen en het lenen van een kopje suiker. De hegemonie van het gesproken woord is vooral aan vrouwen besteed en heeft voor de verandering mannen in een inferieure positie geplaatst. Mannen socialiseren zich door te presteren, te strijden en onbevreesd te zijn. Het vermogen om gevoelens te uiten, verdient geen schoonheidsprijs in de ontwikkeling van de westerse mannelijkheid.

Intimiteit

Wanneer we het over liefdevolle relaties hebben, weten veel mannen zich meestal geen raad met “verbale” intimiteit. In deze vorm schieten we chronisch tekort en daar moet voortdurend aan gewerkt worden. Een groot deel van onze mannelijke persoonlijkheid wordt beperkt door zelfbeheersing en onkwetsbaarheid. Deze beperkingen kunnen ons ook aanzetten tot andere vormen van zelfexpressie. Door het gemis aan een beter ontwikkelde verbale beschrijving van het eigen ik, wordt het lichaam de vitale taal, een kanaal voor emotionele intimiteit.

Taal

Het lichaam is onze oorspronkelijke taal en voor veel mannen is het de enige taal voor intiem contact. Door seks kunnen we het pure genot van verbondenheid opwekken zonder dit in woorden te hoeven uitdrukken. Aanhangers van verbale intimiteit (vaak vrouwen maar heus niet altijd) vinden het vaak moeilijk om in deze andere taal verbondenheid te herkennen. Ze voelen zich bedrogen omdat ze denken dat hun partner hen niet in vertrouwen wil nemen. ”Waarom wil je niet met me praten”, vragen ze. Hierbij wordt verwacht dat de niet-prater verandert. Het voortdurende vragen om verbale intimiteit minimaliseert het belang en de waarde van niet verbale communicatie, zoals leuke dingen voor elkaar doen, attente gebaren of een knipoog, hiermee kun je ook zonder woorden aangeven op één golflengte te zitten.

Onderdrukking

In een praatcultuur zijn de mannen in het nadeel en voor vrouwen betekent dat vaak dat ze in een onderdrukte seksualiteit gevangen blijven zitten. De nadruk op het gesproken woord ontzegt het vrouwelijk lichaam het vermogen om zich te uiten. Door rede als belangrijkste weg naar intimiteit te zien, wordt het idee versterkt dat het seksuele verlangen van vrouwen alleen maar rechtmatig is wanneer het is ingebed in gebondenheid, alsof slechts door liefde de vrouwelijke zinnelijkheid tot leven komt.

Samenkomen

Het lichaam van de vrouw wordt onder controle gehouden, haar seksualiteit blijft in toom om de verdorven invloed op de kuisheid van de man af te wenden. Vitale seksualiteit lag uitsluitend op het terrein van de mannen. Vrouwen hebben voortdurend geprobeerd om zich los te maken van de patriarchale scheiding tussen kuisheid en lust en strijden nog steeds tegen dit onrecht. Maar wanneer we het praten bevoorrechten en het lichaam bagatelliseren, spannen we samen om de vrouwelijke seksualiteit blijvend in te perken. Inzicht in dat we het als mannen en vrouwen anders doen in plaats van te oordelen of te bepalen dat de ander het zo moet doen zoals jij wil, zal ertoe leiden dat we elkaar vinden waar we elkaar lijken kwijt te raken. Met andere woorden als we onszelf zonder oordeel kunnen waarderen met alles wat daar bij hoort dan is het makkelijker om dat ook bij een ander te kunnen.